Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΓΡΙΑ - ΑΓΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ  

Μία χαλαρή ανάβασις αρκετά ενδιαφέρουσα λόγω του υπέροχου  τοπίου και της πλούσιας πανίδας. Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη προσοχή διότι στην αφετηρία μπορεί να συναντήσουμε μέλη του ιθαγενούς πληθυσμού της περιοχής ο οποίοι είναι γνωστότεροι ως "Αγριώτες" και γίνονται ιδιαιτέρως επιθετικοί μετά από κατανάλωση τσίπουρου. Η φύσις είναι το όπλο μας αλλά σε αυτή τη διαδρομή πάντα έχω πρόχειρο ένα σπρειτ πιπεριού μαζί μου. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Μετά από πορεία μόλις μερικών μέτρων αντίκρισα αυτό τον υπέροχο χείμμαρρο. Εξεπλάγην διότι δεν περίμενα να δω ένα παρθένο τοπίο τόσο κοντά στον πολιτισμό. Δυστυχώς προσεγγίζοντας την όχθη παρατήρησα πλήθος προφυλακτικών, τζιβανες και κουτάκια φθηνόμπυρας αγορασμένης από τα lidl.Συνέχισα την πορεία μου θλιμμένος. Είναι χρόνια τώρα που ο ιατρός μου απαγόρευσε να πίνω ζύθο και τον έχω αποθυμήσει.
Ένα αραβικό άλογο με κοιτάει γεμάτο απορία. Θαρρώ πως θέλει να μου πει "Συγνώμη κύριε, ποιός είστε;". Τι να πεις. Ιππόκοσμος.
Δυστυχή αμνοερίφια τα οποία το επόμενο Πάσχα θα συμβάλλουν στην υπερπλήρωση των δημοσίων νοσοκομείων από σκασμένους ευλαβείς χριστιανούς. 

Πυραυλικό σύστημα S-300 που μας παρεχώρησε αφιλοκερδώς το ομόδοξον ξανθό γένος. Τρέμε Τούρκε. 
Τσιμενταύλακας και παράνομη φυτεία χαμομηλιού..
Όποτε θωρώ τον Παγασητικό κάτι σκυρτάει μέσα μου. Δόξα το Θεό οι θάμνοι μου προσέφεραν κάλυψη και η εκκένωσις ήτο γρήγορη και ανώδυνη.
Καλντερίμι ταχείας κυκλοφορίας. Έπιασα αριστερή λωρίδα και άρχισα να τρέχω. 
Μου αρέσει να ζω επικίνδυνα. 
Πινακίδα που εφιστά προσοχή. Πέρασμα ninja.
Νομίζω πως χάθηκα. Ελπίζω να συναντήσω κάποιον πρόσχαρο χωρικό για οδηγίες.
Είμαι τυχερός και λίγα μέτρα παρακάτω συνάντησα έναν πρόσχαρο αγελαδοτρόφο. Μου υπέδειξε πως πρέπει να πάω αριστερά. Τον ευχαρίστησα και συνέχισα την ανάβαση.
Chemtrails. Πάλι μας ψεκάζουν οι μασόνοι. 
Καταπληκτικό rollercoaster που μετεφέρθη εδώ επί δημαρχείας Πιτσιώρη. Σήμερα γνωρίζει την εγκατάλειψη λόγω ελλιπούς συντήρησης.
Χωματόδρομος
"Διατηρείστε το χωριό μας καθαρό". Τα άλλα χωριά εις τους όρχεις μας τα γράφουμε. Όπως είπε και ένας τοπικός προύχοντας κάποτε: "Μόνο ο ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε". 
Αχ αναμνήσεις. Σε τούτη την εκκλησιά πήρα την πρώτη μου γυναίκα την Ασπασία. Συγκεκριμένα στο παγκάκι κάτω από το μεσαίο παραθύρι. Τι να κάνει άραγε τώρα η Ασπασία; Ακόμα τραβιέται με τον Πάτερ Ζωσιμά;

Κάποιος νεαρός βέβηλος ατίμασε την υπέροχη μαρμάρινη προμετωπίδα του κρουνού βάζοντας τάπα απο δρακουλίνια ακριβώς στο κέντρο. Αυτά γίνονται αφού η νεολαία πλέον δε διαβάζει "Διάπλασις των παίδων" αλλά πόκεμον,γιου γκι ο και μπλέκ.
Έφθασα στον προορισμό μου και δροσίστηκα από την περίτεχνη μαρμάρινη βρύση. Ήρθε η ώρα της επιστροφής. Εις το επανιδείν λοιπόν.