Σε μερικά λεπτά φθάνουμε στο τέλος της διαδρομής στο χωριό της Βυζίτσας. Εκεί υπάρχει ΚΤΕΛ για τους φλώρους που δεν αντέχουν να γυρίσουν με τα πόδια. Ως κοτσονάτος παίρνω το δρόμο της επιστροφής απο το καλντερίμι Μηλίες - Καλά Νερά οπου και θα σας παρουσίασω σε επόμενη δημοσίευση. Ευοί Ευάν

 ΚΑΛΑ ΝΕΡΑ - ΒΥΖΙΤΣΑ

Μια υπέροχη και ταυτόχρονα εύκολη διαδρομή με αρκετές εναλλαγές τοπίου.
Στο πρώτο μισό διασχίζουμε ελαιόδεντρα με χαμηλή βλάστηση και η ύπαρξη μελισσιών κάνει το μέρος δύσκολο για άραγμα. Στο δεύτερο μισό διασχίζουμε δασική έκταση και στα αριστερά μας συναντούμε καταράκτη. Μοναδικό τοπίο για τους λάτρεις του βουνού που
θα ανηφορίσουν με γκομενάκι.

Καταπληκτικό νεοκλασσικό κτήριο που θυμίζει εποχές αλλοτινές. Θαυμάζοντας το έρχονται στο μυαλό αναμνήσεις μια άλλης καλύτερης Ελλάδας.Σιγοτραγουδώ "Γρίβα μ' σε θέλει ο βασιλιάς, όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς".

Ελαιόδεντρα εκατοντάδων ετών στέκουν αγέρωχα και προσμένουν την έλευση του καλοκαιριού. Αλήθεια πόσους τενεκέδες λάδι αξίζει αυτή η πανδαισία χρωμάτων; Πολλούς είναι η απάντησις. Πολλούς.

 Πανοραμική θέα. Χαμηλά διακρίνεται η παραλία των Καλών Νερών προορισμός ο οποίος χαρακτηρίζεται απο τους ντόπιους ως "η θεσσαλική ibiza". Καλά νερά is the place to be.

Η άγρια πανίδα είναι καταπληκτική. Γαλοπούλα ελευθέρας βοσκής με παρατηρεί με βλέμμα μπλαζέ. 

 Τρεχούμενο νερό.

Πλάτανος.

Ελιές πάλι. Το τοπίο θυμίζει καταπληκτικά rural περιοχή του υπανθρωπογενούς Πύργου Ηλείας.

 Καλοδιατηρημένο καλντερίμι με τσιμενταύλακα στα αριστερά μας.

Είναι οι πρώτες μέρες της Άνοιξης και η φύση οργιάζει. Κατάλευκα σεντόνια από χαμομήλι ξεπηδούν στα ξέφωτα. Ο πληθυσμός αυτού του είδους κινδυνεύει διότι επιτήδειοι (κυρίως λαθρομετανάστες) αποψιλώνουν μεγάλες περιοχές και μεταπωλούν το λευκό χρυσό σε λαϊκές αγορές. Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει και με το τσάι του βουνού.

Το χωριό Μηλίες (νομίζω)

 Τοιχίο αντιστήριξης πάνω απο ρεματιά. Εδώ θα κάνω μια στάση για να κολατσίσω χόρτα με ταχίνι. Καταπληκτική συνταγή που υπάρχει στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Παπανικόλα "Διατροφή, πεπτικό σύστημα και άνθρωπος". Ο Κωνσταντίνος Παπανικόλας είναι πρόεδρος των οικολόγων Ελλάδος.


 

Θέα της ρεματιάς απο ψηλά. Αποφάσισα να κατηφορίσω και να κάνω μια βουτιά στα παγωμένα νερά. Άλλη μια μεγάλη μου αγάπη είναι ο γυμνισμός. 

Χωροχρονική πύλη ανάμεσα απο πέτρες.

Τσιμεντένιο γεφύρι Ελληνικής κατασκευής.

Καταπληκτική καβάτζα με καταρράκτη. Ιδανικό μέρος για πικ νικ και σεξ στη φυση. Απαιτείται όμως προσοχή εάν θέλετε να προχωρήσετε σε ιδιωτικές περιπτύξεις διότι τα τελευταία χρόνια η καβάτζα έγινε γνωστή και συχνά έρχονται μουσσάτοι τζιβάτοι και λοιποί χιπποειδείς χασισοπότες με κίνδυνο να σας τη σπάσουν. Καλύτερη επιλογή είναι να φτάσετε πρωινές ώρες  διότι αυτά τα κοπρόσκυλα δεν ξυπνάνε πρίν τις δύο το μεσημέρι.

 Τα χόρτα με το ταχίνι έκαναν δουλεία. Ολιγόλεπτο διάλειμμα και συνεχίζω.

 Δύο δέντρα

 Δέντρα

Μικρό ρεματάκι.

Σε μερικά λεπτά φθάνουμε στο τέλος της διαδρομής στο χωριό της Βυζίτσας. Εκεί υπάρχει ΚΤΕΛ για τους φλώρους που δεν αντέχουν να γυρίσουν με τα πόδια. Ως κοτσονάτος παίρνω το δρόμο της επιστροφής απο το καλντερίμι Μηλίες - Καλά Νερά οπου και θα σας παρουσίασω σε επόμενη δημοσίευση. Ευοί Ευάν

 

ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑ - ΠΟΥΡΙ. 

ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ

Μία υπέροχη διαδρομή 21 χλμ που απαιτεί σθένος και σωματική ρώμη. Οτι πρέπει δηλαδή να διαθέτει ο μέσος κοτσονάτος γέροντας. Η πορεία ξεκινά απο τη Μακρινίτσα και καταλήγει στο Πουρί. Ακολουθεί φωτορεπορτάζ. 

 Ανηφορίζοντας απο τη Μακρινίτσα προς το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής διασχίζουμε δάσος κωνοφόρων. Η λήψις δεν είναι καλή διότι ο καρδιολόγος πρόσφατα άλλαξε την φαρμακευτική μου αγωγή με αποτέλεσμα να βλέπω θολά. Το πρόβλημα καταπολεμήθηκε παίρνοντας δυο από τα κίτρινα για το έντερο και 1 κόκκινο για την πίεση.

Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής αποτελεί τρομερή καβάτζα για άραγμα. Εδώ μπορείτε να κάνετε διατάσεις, κάμψεις και επιτόπου τροχάδιν αναπνέοντας τον αναζωογονητικό αέρα του βουνού.

Πλάτανος δίπλα στο εκκλησάκι.

 Βρύση με αραβική επιγραφή μοναδική σε ούλο το Πήλιο. "Απο αυτή τη βρύση όποιος πιει μέχρι τα δεύτερα ήντα θα γαμεί" διαβάζουμε στη σκαλισμένη πέτρα. Άνδρες από όλη τη Θεσσαλία συνωστίζονταν εδώ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 90. Η έλευσις του viagra στην αγορά έφερε και την εγκατάλειψη σε τούτη τη βρύση.

 Αυθαίρετο κτίσμα στη μέση του δάσους. Που είναι το κράτος;

 Εγκαταλελειμμένα άλογα στον αγροτικό δρόμο προς Πουρί. Άλλο ένα σύμπτωμα της μασωνοσατανικοεβραιοσιωνιστικής κρίσης που μας επέβαλε το τέταρτο ραιχ. Οδηγοί αλόγων παρέδωσαν τις πινακίδες τους στην εφορία λόγω αδυναμίας πληρωμής των τελών κυκλοφορίας.


 

 Οδικός χάρτης σε ξύλινη κατασκευή στέκει αγέρωχος και βοηθά τον πεζοπόρο να προσανατολισθεί. Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός είναι αξεπέραστος. Αυτού του είδους οι κατασκευές χρησιμοποιούνται πλέον σε όλα τα μετρό του κόσμου.

 Χώμα.

 Πινακίδα προς Πουρί. Κάποιος χούλιγκανς η πάνκς την έχει σημαδέψει με κόκκινο σπρειτ. Η καταστροφή δημόσιας περιουσίας είναι γνωστό χόμπι των αναρχοκομμουνιστών.

 Το πασίγνωστο γεφύρι της Καρυάς. Ο θρύλος λέει πως κατα τη διάρκεια του εμφυλίου ληστοσυμμορίτες του ΕΑΜ έθαψαν χρυσές λύρες Αγγλίας κάτω απο το τοξωτό γεφύρι. Δυστυχώς ο ανιχνευτής μετάλλων που τυχαία είχα πάνω μου δεν έδειξε ίχνη χρυσού.

 Χωματόδρομος στην περιοχή κρύο νερό. Όντως εδώ το νερό των πηγών είναι κρύο. Άλλο ένα δείγμα της σοφίας του λαού μας που έδωσε αυτό το τοπωνύμιο στην περιοχή.

 Μεγάλο έργο που κατασκευάστηκε επι εποχής Ανδρέα Παπανδρέου και κόστισε 830.000.000 δραχμές.

 Το πρόβλημα της σκοτοδίνης λόγω των χαπακίων της πίεσης επέστρεψε.

 Πρόβλημα αποκαταστάθηκε.

 Κλαδιά και φύλλα μέσα στο ρέμα. Αυτή είναι η σύγχρονη Ελλάς. Αφήνουν ακαθάριστα τα ρέματα και πλημμυρίζουν τα σπίτια του κοσμάκη.

 Ξέφωτο μέσα στο πυκνό δάσος οξιάς. Άραξα κάτω και έφαγα φασουλάδα με ελιές που μου έφτιαξε η κυρα μου. Σκέτη απόλαυση τα όσπρια μέσα στη φύση.

 

Καταπληκτικό διπλό ουράνιο τόξο διακρίνεται μπροστά απο την ολική έκλειψη ηλίου που εντελώς ξαφνικά συνέβη ενώ απολάμβανα το κολατσιό μου. Δυστυχώς ξέχασα να ανοίξω το καπάκι της φωτογραφικής μηχανής.

 Το δυτικό καταφύγιο. Συνέχισα το δρόμο μου χωρίς να σκεφτώ να κάτσω ούτε λεπτό. Είμαι κοτσονάτος.

 Το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας έξω απο το Πουρί. Θυμήθηκα ενα φλερτ που είχα κατα τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Η Μαρίνα η κόρη του κυρ Σάββα του μαυραγορίτη. Μεγάλη προίκα. Τι να κάνει άραγε η Μαρίνα απο τα Πετράλωνα;

 Παγκάκι κάτω απο δέντρο.

 Πέτρινο σπίτι στο δρόμο προς Πουρί.

 Πουρνάρια και άσφαλτος. Τυπική υποβαλκάνια Ελλάς.

Τέλος προορισμού. Βρίσκομαι πλέον έξω απο το Πουρί. Χορταστική η διαδρομή. Μία στάση μερικών λεπτών είναι επιβεβλημένη ώστε να πάρω το δρόμο της επιστροφής προς το Βόλο. Αναστροφή λοιπόν και πίσω. Η επιστροφή θα γίνει με χαλαρό τρέξιμο και αποτελεί την ιδανική προπόνηση για τον ορειβατικό μαραθώνιο που θα λάβω μέρος.