Σε μερικά λεπτά φθάνουμε στο τέλος της διαδρομής στο χωριό της Βυζίτσας. Εκεί υπάρχει ΚΤΕΛ για τους φλώρους που δεν αντέχουν να γυρίσουν με τα πόδια. Ως κοτσονάτος παίρνω το δρόμο της επιστροφής απο το καλντερίμι Μηλίες - Καλά Νερά οπου και θα σας παρουσίασω σε επόμενη δημοσίευση. Ευοί Ευάν

 ΚΑΛΑ ΝΕΡΑ - ΒΥΖΙΤΣΑ

Μια υπέροχη και ταυτόχρονα εύκολη διαδρομή με αρκετές εναλλαγές τοπίου.
Στο πρώτο μισό διασχίζουμε ελαιόδεντρα με χαμηλή βλάστηση και η ύπαρξη μελισσιών κάνει το μέρος δύσκολο για άραγμα. Στο δεύτερο μισό διασχίζουμε δασική έκταση και στα αριστερά μας συναντούμε καταράκτη. Μοναδικό τοπίο για τους λάτρεις του βουνού που
θα ανηφορίσουν με γκομενάκι.

Καταπληκτικό νεοκλασσικό κτήριο που θυμίζει εποχές αλλοτινές. Θαυμάζοντας το έρχονται στο μυαλό αναμνήσεις μια άλλης καλύτερης Ελλάδας.Σιγοτραγουδώ "Γρίβα μ' σε θέλει ο βασιλιάς, όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς".

Ελαιόδεντρα εκατοντάδων ετών στέκουν αγέρωχα και προσμένουν την έλευση του καλοκαιριού. Αλήθεια πόσους τενεκέδες λάδι αξίζει αυτή η πανδαισία χρωμάτων; Πολλούς είναι η απάντησις. Πολλούς.

 Πανοραμική θέα. Χαμηλά διακρίνεται η παραλία των Καλών Νερών προορισμός ο οποίος χαρακτηρίζεται απο τους ντόπιους ως "η θεσσαλική ibiza". Καλά νερά is the place to be.

Η άγρια πανίδα είναι καταπληκτική. Γαλοπούλα ελευθέρας βοσκής με παρατηρεί με βλέμμα μπλαζέ. 

 Τρεχούμενο νερό.

Πλάτανος.

Ελιές πάλι. Το τοπίο θυμίζει καταπληκτικά rural περιοχή του υπανθρωπογενούς Πύργου Ηλείας.

 Καλοδιατηρημένο καλντερίμι με τσιμενταύλακα στα αριστερά μας.

Είναι οι πρώτες μέρες της Άνοιξης και η φύση οργιάζει. Κατάλευκα σεντόνια από χαμομήλι ξεπηδούν στα ξέφωτα. Ο πληθυσμός αυτού του είδους κινδυνεύει διότι επιτήδειοι (κυρίως λαθρομετανάστες) αποψιλώνουν μεγάλες περιοχές και μεταπωλούν το λευκό χρυσό σε λαϊκές αγορές. Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει και με το τσάι του βουνού.

Το χωριό Μηλίες (νομίζω)

 Τοιχίο αντιστήριξης πάνω απο ρεματιά. Εδώ θα κάνω μια στάση για να κολατσίσω χόρτα με ταχίνι. Καταπληκτική συνταγή που υπάρχει στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Παπανικόλα "Διατροφή, πεπτικό σύστημα και άνθρωπος". Ο Κωνσταντίνος Παπανικόλας είναι πρόεδρος των οικολόγων Ελλάδος.


 

Θέα της ρεματιάς απο ψηλά. Αποφάσισα να κατηφορίσω και να κάνω μια βουτιά στα παγωμένα νερά. Άλλη μια μεγάλη μου αγάπη είναι ο γυμνισμός. 

Χωροχρονική πύλη ανάμεσα απο πέτρες.

Τσιμεντένιο γεφύρι Ελληνικής κατασκευής.

Καταπληκτική καβάτζα με καταρράκτη. Ιδανικό μέρος για πικ νικ και σεξ στη φυση. Απαιτείται όμως προσοχή εάν θέλετε να προχωρήσετε σε ιδιωτικές περιπτύξεις διότι τα τελευταία χρόνια η καβάτζα έγινε γνωστή και συχνά έρχονται μουσσάτοι τζιβάτοι και λοιποί χιπποειδείς χασισοπότες με κίνδυνο να σας τη σπάσουν. Καλύτερη επιλογή είναι να φτάσετε πρωινές ώρες  διότι αυτά τα κοπρόσκυλα δεν ξυπνάνε πρίν τις δύο το μεσημέρι.

 Τα χόρτα με το ταχίνι έκαναν δουλεία. Ολιγόλεπτο διάλειμμα και συνεχίζω.

 Δύο δέντρα

 Δέντρα

Μικρό ρεματάκι.

Σε μερικά λεπτά φθάνουμε στο τέλος της διαδρομής στο χωριό της Βυζίτσας. Εκεί υπάρχει ΚΤΕΛ για τους φλώρους που δεν αντέχουν να γυρίσουν με τα πόδια. Ως κοτσονάτος παίρνω το δρόμο της επιστροφής απο το καλντερίμι Μηλίες - Καλά Νερά οπου και θα σας παρουσίασω σε επόμενη δημοσίευση. Ευοί Ευάν